نوار عضله یک تکنیک پزشکی الکترودیاگنوستیک برای ارزیابی و ثبت فعالیت الکتریکی تولیدشده توسط عضلات است. الکترومیوگراف، پتانسیل الکتریکی تولیدشده توسط سلول‌های عضله را وقتی این سلول‌ها به‌صورت الکتریکی یا نورولوژیکی فعال می‌شوند، تشخیص می‌دهد. سیگنال‌ها را می‌توان برای تشخیص اختلالات پزشکی، سطح‌فعال سازی یا برای تحلیل بیو مکانیک حرکت انسان یا حیوان تجزیه‌وتحلیل کرد.

تست نوار عضله، کاربردهای پزشکی و کلینیکی مختلفی دارد. نوار عضله به‌عنوان یک ابزار تشخیصی برای شناسایی بیماری‌های عصبی و عضلانی یا به‌عنوان یک ابزار تحقیقاتی برای بررسی حرکت‌شناسی استفاده می‌شود. سیگنال‌ها گاهی اوقات برای هدایت سم بوتولینوم یا تزریق فنل به عضله‌ها استفاده می‌شود. سیگنال‌های نوار عضله همچنین به‌عنوان یک سیگنال کنترلی برای دستگاه‌های پروتز مثل دست، بازو پروتزی کاربرد دارد.

نوار عضله برای تشخیص مشکلات عصبی و عضلانی و نورولوژیکی استفاده می‌شود. توسط آزمایشگاه‌ها و متخصصین بالینی آموزش‌دیده برای بیو فیدبک یا ارزیابی ارگونومیک استفاده می‌شود. همچنین در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی ازجمله آزمایشگاه‌هایی که درگیر بیو مکانیک، فیزیولوژی عصبی و عضلانی، اختلالات حرکتی و فیزیوتراپی هستند، کاربرد دارد.

به‌استثنای برخی موارد ناراحتی عضلانی اولیه، نوار عضله معمولاً با یک تست الکترودیاگنوستیک دیگر استفاده می‌شود که کار عصب‌ها را می‌سنجد. اصلاح، تبدیل سیگنال خام به فرکانس تک‌قطبی (معمولاً مثبت) هست. هدف از اصلاح یک سیگنال، اطمینان از این است که سیگنال خام، صفر نیست به دلیل اینکه سینگال خام، ترکیبات مثبت و منفی دارد. سیگنال‌ها و فرآیند را آسان می‌کند.

منبع الکتریکی، پتانسیل غشا عضله در حدود 90 mV می‌باشد. پتانسیل‌های نوار عضله بین کمتر از 50 V و تا 20 – 30 mV بسته به عضله تحت بررسی می‌باشد.